Er gebeurden vreemde dingen in de Stadsschouwburg het weekend van de 26e en 27e januari 2019. Stichting de Haarlemse Theatermakers heeft veertig amateurspelers en algemeen directeur Jaap Lampe van de Stadsschouwburg in de spotlight gezet met een bijzonder 100-jarig jubileumproject. Regisseur en toneelschrijfster Marijke Kots schreef daarvoor een nieuwe tekst.
Deze voorstelling, ter ere van het honderdjarig bestaan van de fraaie Stadsschouwburg was een hele speciale. De voorstelling werd opgedragen aan Don Courchaine, die al vanaf 2003 samen met zijn broer Geoffrey Courchaine de kar trok van ‘De Haarlemse Theatermakers’. Helaas is Don in 2016 overleden. Geoffrey bleef actief en zette dit week-end samen met het hele gezelschap weer een fantastische voorstelling neer.
Wat Geoffrey niet kon vermoeden, was dat hij na afloop van de voorstelling op een heel bijzondere wijze in het zonnetje zou worden gezet en zou worden gedecoreerd door de Bloemendaalse burgemeester Elbert Roest, de gemeente waar Geoffrey woonachtig is. Allereerst werd Geoffrey toegezongen
Daarna hield burgemeester Roest hield een uitvoerige toespraak over de carrière van Geoffrey en zijn broer. Die toespraak eindigde met de woorden: ‘Het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau’
Voor de redactie van Nieuws.nl bovendien gelegenheid om na de pauze van deel 2 van de voorstelling enkele foto’s te maken
De dame met het bruine kostuum herkende ik als ‘Malle Babbe’
Toevallig bezocht ik kort geleden het Haarlemse Frans Hals Museum aan het Groot Heiligland. Frans Hals schilderde Malle Babbe, in zijn tijd een beroemde Haarlemse dame van lichte zeden…(hieronder Malle Babbe zoals Frans Hals haar schilderde)
Op 30 september 1918 werd Stadsschouwburg Haarlem officieel geopend met het toneelstuk ‘De Heks van Haarlem’ van Frederik van Eeden. Dat was een groot succes, maar wie was de Heks van Haarlem eigenlijk? Inmiddels zijn we honderd jaar verder en er gebeurden dus vreemde dingen in de Stadsschouwburg, met name op de dertiende rij. Had dit soms iets te maken met die heks? Voor het honderdjarig jubileum liet de directie van het theater daar grondig onderzoek naar verrichten. In overleg met de stadsschouwburg, werd besloten om deze productie door de Haarlemse Theatermakers te laten uitvoeren. In maart 2018 zijn er open audities gehouden. In april 2018 zijn de repetities begonnen. De cast bestond uit ca. 40 acteurs en zangers, terwijl er achter de schermen nog een productieteam van ca. 21 personen werkzaam was. Het werd een spannend, humoristisch theaterstuk waarin spel, zang, beweging, film en muziek werden samengevoegd tot een unieke voorstelling!
Haarlem kent een lange traditie van fameuze amateurtoneelgezelschappen, die allemaal wel eens op het podium stonden in de Stadsschouwburg. Stichting Haarlemse Theatermakers zette deze amateurs in de spotlight met een bijzonder 100-jarig jubileumproject en vroeg ook directeur Jaap Lampe om een rol te spelen. Marijke Kots sloeg met deze voorstelling een brug tussen 30 september 1918 en 30 september 2018. Het Haarlemse amateurtoneel is met liefde voor het toneel in al die tijd over deze brug gegaan. Van de oudste Rederijkerskamer Trou moet Blycken tot de allernieuwste theatergroep in Haarlem. Tijdens de voorstelling zag ik ook Bram Vermeulen en Freek de Jonge voorbij komen…’Neerlands Hoop in Bange Dagen’
Geoffrey Courchaine
Geoffrey was samen met zijn broer, oprichter van De Haarlemse Theatermakers en ook voorzitter daarvan. Hij neemt vrijwel alle aspecten van een productie op zich. Hij bedenkt het onderwerp, zoekt een schrijver, een regisseur, spelers, musici, dansers, kleedsters, een filmer, een locatie, regelt de sponsoring, enzovoort. En steeds weer weet hij de beste mensen om zich heen te verzamelen. De Haarlemse Theatermakers zijn nadrukkelijk geen vereniging. Je kunt auditie doen voor een rol. Veel spelers beleven in een van de toneelstukken hun première op het toneel, zijn daarna verknocht en sluiten zich aan bij een vereniging. Bijzonder is ook dat de te spelen stukken steevast gaan over onderwerpen die zich in Haarlem en/of Kennemerland afspelen. Zo maakte Geoffrey producties over Van der Pigge, Droste, Filmfabriek Hollandia, het oude Brinkmann, het Haarlems Dagblad, het Marine Hospitaal en Godfried Bomans. Daarmee trok hij tal van bezoekers naar het theater. En… als het even kon, liet hij zichzelf ook in het stuk schrijven, want spelen is een grote liefde van Geoffrey. (hieronder dankt hij de burgervader, de zaal en alle betrokken collega’s)
De afgelopen tien jaar speelde Geoffrey ook zo’n vijf voorstellingen per jaar voor zorginstellingen, in samenwerking met poppenspeelster en regisseur Marijke Kots. Daarbij ging het om thema’s als gastvrijheid, participatie en omgangsvormen. Ook verzorgde hij voorstellingen in diverse Alzheimercafé’s. Dat alles deed hij in zijn vrije tijd. Hij had u dus tot zijn pensioen twee banen, want er was ook nog een bedrijf, Fibre Vision, waar hij tot zijn pensioen voor heeft gewerkt. Als lichtkunstenaar heeft Geoffrey de nodige kunst in Haarlem en omgeving gebracht. Zo tekende hij voor de verlichting van het kunstwerk op het terrein van landbouwer Ben Lanser in de Haarlemmermeerpolder. Ook verzorgde hij de verlichting in de vitrines in het Joods Historisch Museum, het Teylersmuseum en in het poppenhuis in het Frans Halsmuseum. De Bliksemschicht op het Kennemerplein: die is van Geoffrey. Net als de verlichting van monumentale panden zoals De Grote Kerk en de Bakenesserkerk in Haarlem. Hij heeft Haarlem en omgeving kunst en cultuur gebracht, van een hoog niveau. Hij staat voor kwaliteit. Dat is iets om trots op te zijn.
Geoffrey doet nog zoveel meer. Hij is altijd op zoek naar mogelijkheden voor samenwerking en betrekt de andere toneelverenigingen in Haarlem en omgeving bij zijn projecten. Hij is in staat om zijn tomeloze enthousiasme over te brengen op de mensen waarmee hij werkt en inspireert hen daarmee. Zo bouwt hij iedere voorstelling weer aan een hecht team en staat iedere voorstelling dan ook weer als een huis: het teamgevoel en enthousiasme spat van het podium af. Door zo te werken, heeft Geoffrey Courchaine het amateurtoneel in Haarlem en omgeving een stevige kwaliteitsimpuls gegeven. Daarbij beschrijven de mensen waarmee hij werkt hem als ‘een aimabel mens’, ‘een echte verbinder’, ‘een man met humor’, maar ook ‘kundig’ en ‘een man die het experiment niet schuwt’. De mooiste is misschien wel: ‘een sieraad voor het Haarlemse toneelleven’.
Bij elke voorstelling is het weer spannend of Geoffrey ‘het hele circus’ financieel rond krijgt. Als een echte regelaar slaagt hij er toch steeds weer in om partijen enthousiast te maken voor sponsoring. Hij is bovendien uitermate inventief in het aanboren van subsidies om producties mogelijk te maken. Ook hier werkt zijn bevlogenheid aanstekelijk.
Lange tijd brainstormde hij met zijn broer Don over dit stuk, ‘De dertiende rij’, dat zich afspeelt in de Stadsschouwburg. Helaas werd zijn broer ongeneeslijk ziek, en dat gaf grote zorgen over hoe het nou verder moest, als hij er niet meer zou zijn. Toch heeft Geoffrey de kracht gevonden om ook dit project tot een goed einde te brengen, al was het misschien alleen maar om het aan hem te kunnen opdragen. Ongetwijfeld zou Don Courchaine ongelooflijk trots zijn geweest op het eindresultaat.
De Stichting Haarlemse Theatermakers is al eens genomineerd voor ‘de Olifant’ de kunst- en cultuurprijs van Kennemerland, voor uw verdienste voor het amateurtoneel. Vandaag was Geoffrey dus zelf de kandidaat voor een nominatie. 
