Hans Klok opent de tentoonstelling De Magie Van De Kunst

Magie van de kunst. Laat je betoveren. De keuze van Hans Klok om deze expositie te openen, ligt dus voor de hand. Kunstenaars en illusionisten scheppen immers verbeelding en illusies.

Iedereen is van harte welkom!

Galerie Bloemendaal, Bloemendaalseweg 46, Bloemendaal: donderdag 28 oktober, 18.00 uur. Verder geopend vr 29, za 30 oktober van 13.00 -17.00 Geopend ti

jdens de Kunstlijn vr 6, zat 7 en zo 8 november 11.00 -17.00

Kunstenaars: Floor de Bruyn Kops, Michel Campfens, Kees Schouten Ineke Hezemans, Chris Tap

Magie en kunst

Magie en kunst zijn nauw aan elkaar verwant. De magie van een beeld is, dat je ernaar blijft kijken. Kijken naar kunst, is ook zoeken naar het ongrijpbare. Je kan je vinger er niet precies op leggen. Wat is schoonheid van een beeld? Wat maakt dat het ene werk je aanspreekt en het andere niet. Klopt het altijd wel wat je ziet of zie je iets wat eigenlijk niet kan, zonder dat je dat waarneemt.

De illusionist laat je zien wat je niet ziet, hij zet je op het verkeerde been.

Hij werkt net als de kunstenaar op de verbeelding van de toeschouwer.

De illusionist geeft zijn geheimen niet prijs, dat zou het effect voor de kijker verstoren, want als je weet hoe hij het doet, is de lol eraf. De magie is juist dat je niet weet hoe het werkt, want dan zou er geen ruimte meer zijn voor de verbeelding.

Style:

Maar voor kunst geldt juist dat hoe meer je kijkt en ziet, je ook meer gaat begrijpen van de magie in de kunst.

Kunst is een waaier van onderwerpen, thema's, stijlen, emoties, die even divers is als de wereld van kijkers naar kunst.

Hans Klok is een van de beste en meest geliefde illusionisten ter wereld en wordt vaak de snelste goochelaar op aarde genoemd.

Ooit kreeg hij voor zijn tiende verjaardag een goocheldoos en korte tijd later gaf de jonge Hans optredens voor zijn vrienden. In de jaren negentig begint hij met verschillende shows in Nederland. Daarna volgen grotere en internationale optredens. Inmiddels verovert Hans Klok de hele wereld en opent hij met zijn magische uitstraling de tentoonstelling 'De magie van de kunst' in Bloemendaal.

Floor de Bruyn Kops

Floor de Bruyn Kops laat een klein overzicht van de laatste jaren zien.

Alles wat ze maakt is steeds een opstapje voor werk dat nog komen gaat. Elke keer voegt het iets toe en laat het iets weg. Het is een proces, waarin alles met elkaar verbonden is.

Schilderen is passie, loslaten, een ontdekkingsreis, op zoek gaan naar iets wat je wellicht nooit helemaal zal vangen. Het is als een lintje dat zich steeds verder uitrolt, steeds op een andere manier. Het gaat over kleur en vorm.

Het werk is meestal thematisch en gaat over betrekkelijkheid, geluk, tijd, vergankelijkheid maar ook over thema's als landschappen, stillevens, de rechtspraak, muziek en taal. Ze werkt in series om zich te kunnen verdiepen in een thema van uit haar eigen optiek. Een zoektocht naar essentie en vorm, een eigen verbeelding van de werkelijkheid. Het werk lijkt licht maar meestal heeft het een diepere gedachte.

Kees Schouten is fotograaf en laat stillevens vanuit een ander perspectief zien.

Al ruim tien jaar fotografeert hij stillevens met glazen vazen. Door het alternatieve standpunt dat hij kiest, treedt vaak een vervreemdend effect op.

Nu is werk uit de laatste acht jaar te zien: uit de serie ‘Dubbelvorm’ en ‘Stolen Colors’ waarbij het stilleven nog vrij traditioneel wordt benaderd. De werken uit de series ‘Dots’ en ‘The Square Ones’ zetten ons al gauw op het verkeerde been. Er zitten herkenbare elementen in maar het lijkt alsof de kunstenaar een tweede laag heeft aangebracht.

Stillevens die er heel vanzelfsprekend uitzien blijken in tweede instantie eigenlijk helemaal niet te kunnen. Andere stillevens die er juist heel complex uitzien, blijken bij nadere beschouwing juist verrassend eenvoudig te zijn. Schouten heeft er kennelijk plezier in om ons op het verkeerde been te zetten en daardoor ons beter te laten kijken.

Ineke Hezemans

Ineke Hezemans is keramist en maakt gedraaide (op een draaischijf) unica in klei. Het zijn veelal gebruiksvoorwerpen, zoals kommetjes, bekers, schalen, potten met en zonder deksel. Haar werk is zeer perfectionistisch.

Deze keer heeft ze geëxperimenteerd met een combinatie van sinter engobe en glazuur. Daardoor ontstaat het effect van mat van engobe en glans van glazuur in een voorwerp. Ook verschillen de kleuren van de engobe en het glazuur de ene keer sterk van elkaar en een andere keer juist niet. Toverkunst in keramiek.

Chris Tap maakt beelden van dieren en laat zich door de omgeving van Elswout, waar zijn atelier is, inspireren. De blik van zijn roofdieren lijken je te betoveren. Als hij zijn atelier binnenkomt, wil hij dat al zijn dieren op hun eigen wijze, met hun eigen karakter hem aankijken. Dankzij zijn vader, beeldend kunstenaar Wim Tap, ontwikkelde Chris al op jonge leeftijd basisvaardigheden. Als kind raakte hij gefascineerd door de wilde dieren in Artis. Op latere leeftijd kreeg Chris de kans de dieren van dichtbij te bestuderen. Door een unieke samenwerking met een dierenarts van Artis, die verschillende roofdieren opereerde en onder narcose bracht, kon Chris de verhoudingen en maten van de jaguar en de leeuw op meten en hun botten en spieren voelen.

De imponerende, levensgrote beelden van brons of marmercomposiet getuigen van een enorm vakmanschap. Met de intense blik in hun ogen, gemaakt van half edelstenen of glazen ogen, lijken ze zo tot leven te kunnen komen. Onlangs nodigde Cartier hem uit om zijn beelden te tonen op internationale presentaties. De inspiratie voor het nieuwe werk van Michel Campfens komt voort uit een fascinatie voor het zogenoemde schildersoog. Een ogenschijnlijk onooglijk onderwerp wordt getransformeerd tot kunst, enkel door te kijken en het te verbeelden via verf of fotografie.

Een voorbeeld hiervan is de 'Boomwortels' van Vincent van Gogh, een bijna abstract werk. Recent is via een oude foto de locatie ontdekt, waar de wortels stonden die Van Gogh gebruikte voor zijn schilderij. De meeste mensen zouden aan zoiets voorbij zijn gelopen.

Dat is dus de kracht van het zien. Michel probeert in zijn laatste werk met fotografie de indruk te wekken dat de foto geen foto is maar een schilderij. Hiervoor gebruikt hij speciale technieken. Als kijker wordt je eigenlijk misleid.

Ook in zijn andere werk laat hij je verdwalen in gebouwen. Doordat hij een verrassend perspectief kiest, wordt de kijker betoverd.