Gesprek over geloof in het publieke debat, een avond vol emotie

De avond van de 6e juni 2017 vond een gesprek plaats over het geloof in het publieke debat. Dit gesprek werd georganiseerd door de Vriendenkring van De nieuwe Bavo aan de Leidsevaart 146 te Haarlem en werd geleid door Els van Driel, theoloog, documentairemaker en journalist.

De belangstelling was groot. De bijeenkomst werd gehouden in een intieme ruimte van de kerk aan de zuidzijde van het kerkgebouwGeloof is in de huidige tijd voor de meesten van ons een ver-van-mijn-bedshow. Geloof verdwijnt ook steeds meer uit het publieke debat. Wat zijn daarvan de consequenties voor ons handelen? De toon en de inhoud van het huidige politieke debat maken deze vraag urgent. Gerard Mathijsen, de abt van de Adelbertabdij in Egmond en de Bloemendaalse predikant Ad van Nieuwpoort leven ervan. Mevrouw Atti Noordhof opende de bijeenkomst en introduceerde de gastenVoorafgaand aan- en na afloop van de gesprekken zong een mannenensemble onder leiding van Rens Tienstra Gregoriaans repertoire. schrijverTwee kerkvertegenwoordigers die het geloof uitdragen vanuit een verschillend referentiekader. Maakt dit hun beleving van religie en kijk op de hedendaagse samenleving ook extreem verschillend? Wanneer het gaat om de kern: 'staan beiden als vanzelfsprekend op een lijn.Veel mensen 'moeten' teveel van zichzelf, druk druk druk en even zovelen stellen zich de vraag: Wanneer ik Ad van Nieuwpoort goed begrijp is het antwoord eigenlijk zo simpel: Door ons jachtige bestaan raken we vervreemd van waar het eigenlijk om gaat in het leven. Ad van Nieuwpoort vertelde van zijn positieve ervaring die hij steeds opnieuw beleeft wanneer hij een klooster (Abdij) bezoekt. Dat doet hij met regelmaat. Hij vindt dezevan onschatbare waarde. Men komt de poort van een klooster binnen, bij wijze van spreken nog met de iPad of Laptop onder de armen en het blijkt dat alles van je afvalt, zodra je de rust van het kloosterleven ervaart. Maar lost regelmatig zo'n bezoek het voor de kerkvertegenwoordigers bestaande probleem van de voortschrijdende secularisering (ontkerkelijking) ook op?

Ik spreek nu even voor mijzelf (redactie Bloemendaal- en Heemstede.nieuws.nl) Uit de reacties van de aanwezigen tijdens de vragenronde (de emoties liepen soms hoog op) blijkt dat sommigen zich in de steek gelaten voelen door hun kerk. Boosheid was hier en daar voelbaar. Betekent dit dan men de hang naar de traditionele dogmatiek (wat men als kerk zag als de ware leer) niet kan- of wil loslaten? Wil men niet 'meeveranderen'? Hoe langer je in het leven staat en dus alle tradities van vroeger met je mee draagt, hoe moeilijker dat kan zijn denk ik. Bedenk dat alle religieuze boeken Bijbel, Koran, de Tora etc. zijn geschreven door mensen zoals u en ik: mensen van vlees en bloed. Toen ze leefden deden ze er toe, zoals ook u er nu toe doet. Waren ze wijzer dan u en ik? In ieder geval worstelden ze met de zelfde problemen als wij, gerelateerd aan de tijd waarin ze leefden. Vele problemen kunnen worden opgelost door te praten met elkaar, de dialoog aan te gaan. Kerken zijn daarbij mijns inziens van grote waarde. Deze meestal prachtige gebouwen bieden een plaats voor rust en bezinning, waarin het goed voelt om samen te zijn. Ik vind wel dat de leiders van de talrijke religieuze stromingen veel meer met elkaar zouden moeten communiceren met (wat mij betreft) als doel het tot stand brengen van één Kerk. Een utopie? Het is nogal complex allemaal. Ook vanavond kwamen we er niet uit. Waar we wel uitkwamen is dat de liefde en het respect voor elkaar op nummer 1 staat. Ik citeer de buurman die naast me zat: 'Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe het danook een ander niet'........ en zo is het !